Hulpverleningspraktijk Voluitleven
Groningen en omgeving

Reacties & ervaringen INOG cliënten

INOG lotgenoten over hun ervaringen met de INOG Ontmoetingsgroep

Monique 54 jaar

Ik schaam me vaak als het een mooie dag is. Iedereen is dan blij en vrolijk. Ik faal, want ik ben dan somber. Ik voel me dan niet goed genoeg. Niet mooi genoeg. Wie wil mij nou? Ik heb liever regen. De dood is mijn achterdeur. Dat mag niet afgepakt worden. In de INOG-ontmoetingsgroep word ik begrepen dat ik niet mee kan komen in vredestijd. Er is ook die andere kant van mij die sterk is en het anders wil.

Willemien 42 jaar

Als ik me eenzaam voel en afgesloten, dan houd ik het gezellig, vrolijk en licht. Ik ervaar het als mijn schuld dat ik aan de zijlijn sta. Ik draag de verantwoording dat anderen gelukkig zijn. En blijven! Mijn moeder had vaak hoofdpijn en voelde zich ongelukkig. Altijd voelde ik me schuldig als ik haar niet gelukkig kon maken. Dan werd ik stil, bleef in bed liggen en durfde me niet meer te bewegen. Fijn dit met jullie te mogen delen.

Adrie 39 jaar

Dat ik me er niet bij voel horen kan je zien aan mijn kleding. Ik loop altijd in het zwart of in het wit. Ik kijk dan naar de mensen vanuit een andere wereld. Wat ik ook doe, ik blijf pech houden. Dat zal wel zo eeuwig door blijven gaan. Er hangt iets dreigends boven mijn hoofd: "Wat zal er straks weer voor iets ergs gebeuren?" Dat vreet energie. Thuis was dat ook zo. Bang voor mijn vader met zijn harde Jappenaanpak.

Tonke 48 jaar

Mijn vader zag me niet. Hij zei alleen hoe fantastisch ik was. Dat het in me zat succesvol te worden op werkgebied. Of hij brandde me tot de grond toe af en noemde me 'een nul, een sul'. Ik was bang voor zijn boosheid als ik tegen hem op zou spelen en zou roepen: " Houd je stil! Luister eens naar mij! Ik word op mijn werk gekoeioneerd. Weg met die Hollandse botheid. Ik houd mezelf straks niet langer overeind."

Johan 53 jaar

Voor mij is het veilig in de INOG-ontmoetingsgroep om mijn dubbelleven te laten vallen. Ik weet niet hoe ik uit mijn isolement kan komen. Ik ben best bang dat ik dan gek zal worden als ik door mijn opgetrokken muren heen breek. Thuis was er weinig aandacht voor mijn problemen. Niets was erg vergeleken met het Jappenkamp. Voelde ik me rot, dan kon mijn moeder zeggen: Wees blij dat je niet op Appel moet staan!"

Imke 44 jaar

Mijn wereld houd ik geheim. De INOG-ontmoetingsgroep is de enige plek waar ik kan laten zien wat er in me omgaat. Er is zoveel waar ik me voor schaam. Laatst voelde ik me zo machteloos en radeloos. Ik was bij mijn ouders. Zij hebben in het Jappenkamp gezeten. Van de spanning krabde ik mijn voorhoofd met mijn nagels open tot bloedens toe. "Of ik nog een toetje wilde," vroeg moeder. Hier word ik gek van.

Midas 41 jaar

Waarom verwaarloos ik mijn huis? Waarom heb ik geen baan die ik werkelijk wil? Geen vaste relatie? Waarom kan ik zo moeilijk voor mezelf zorgen en verslons ik mezelf? Jullie hebben gelukkig ook niet alles op de rit. Mijn vader liet ons erg vaak alleen. Hij was een levensgenieter. Na het Jappenkamp was hij niet meer te houden. Hij liet zich niets meer zeggen. Dat was het probleem. Er viel niet met die man te praten.

Klik HIER voor het maken van een vrijblijvend en kosteloos kennismakingsgesprek met lichaamsgericht therapeut Caroliene Rangeeni de Gruijter.
Klik HIER voor de 'literatuurlijst Voluitleven' om meer te lezen over de Indische naoorlogse problematiek.