Rustig aan
Natuurlijk hebben kinderen niet het laatste woord: als je als ouder een nieuwe relatie wil beginnen, is dat je goed recht. Maar je kunt wel rekening houden met je kind. Introduceer de nieuwe partner rustig, en pas als je zeker van elkaar bent. Een kind heeft er niets aan als het een band opbouwt met iemand die na een paar maanden weer weg is. Dan voelt het kind zich opnieuw verlaten. Zorg daarom dat je elkaar eerst goed leert kennen. Als je daarna je partner bij je kind wil introduceren, begin dan met een rustig gesprek.
En dan?
Vertel dat je iemand hebt leren kennen die veel voor je betekent. Vertel in de loop van de tijd af en toe iets over je nieuwe partner, zodat je kind aan het idee gewend raakt. Wacht een paar weken voordat het tot een daadwerkelijke kennismaking komt. Niet thuis opzitten en pootjes geven, maar samen ergens heen. Geef je kind de tijd en ruimte om op zijn of haar eigen manier kennis te maken. Kinderen zullen in het begin niet staan te juichen. Ze hangen niet direct bij je nieuwe partner om de nek, gaan hem of haar misschien zelfs uit de weg. Forceer niets, geef rustig de tijd.
Uiterlijk vertoon
Wees in het begin ook voorzichtig met uitingen van liefde voor elkaar. Je hoeft je niet voor je nieuwe liefde te schamen, maar kunt wel rekening houden met de gevoelens van je kind. Die zal het misschien moeilijk vinden jouw hand in hand te zien lopen met een ander dan de eigen ouders. Bouw ook wat dat betreft rustig op, overhaast niet.
Praten en betrekken
Het is heel normaal dat een kind in zo’n situatie met allerlei vragen en emoties zit. Neem de tijd om naar je kind te luisteren. Je kunt je kind niet dwingen je partner direct te accepteren. Als je elk negatief woord direct de kop in drukt, zal het kind zich alleen maar meer gaan verzetten. Zorg dat er ruimte is voor gesprek, laat merken dat je meevoelt met je kind en probeer uit te leggen waarom je de keuzes maakt die je maakt. Belangrijk is ook je kind bij keuzes te betrekken. De keus voor je partner is jouw keus, maar je kunt je kind wel mee laten denken. Bijvoorbeeld over de inrichting van het huis. Waar komen de spullen van je partner te staan? En als er meer kinderen bij komen, hoe worden de kamers verdeeld? Laat je kind meedenken, wees zelf coöperatief. Kinderen vinden het vaak leuk als ze erbij betrokken worden, het geeft hen het gevoel nog een beetje grip op de situatie te hebben.
Eigen ouders
Zeker als het kind moeite heeft zich aan te passen, is het goed om ook af en toe met het ‘eigen’ gezin iets te doen. Neem je kinderen nog eens mee uit zónder je nieuwe partner en stiefkinderen. Creëer af en toe tijd ‘onder ons’. Zo laat je je kind merken dat er tussen jullie niets hoeft te veranderen, dat jij nog steeds dezelfde ouder bent. Het kind hoeft de nieuwe partner immers niet als ‘ouder’ te accepteren? Wel als opvoeder natuurlijk, maar je eigen ouders blijven je ouders. Daarom is het ook belangrijk loyaliteitsconflicten met de ex-partner te vermijden. Laat het kind niet het gevoel krijgen te moeten kiezen tussen de oude en de nieuwe partner. Geef ook de ex-partner een duidelijke plaats in het leven van het kind. Die is en blijft immers ook een echte ouder?
Samen gelukkig?
Een samengesteld gezin hoeft zeker niet te mislukken. Hoewel de start vaak moeilijk is, komt het vaak wel goed. Als kinderen zien dat hun ouder blij is met de relatie, ontslaat het hen soms ook van het gevoel verantwoordelijk te zijn voor hun ouder. Als ze ruimte krijgen aan de situatie te wennen, erbij betrokken worden en ruimte krijgen hun emoties en twijfels te uiten, kunnen ze zich uiteindelijk vaak goed aanpassen. Zo kun je met je partner gelukkig zijn, zonder je kinderen er ongelukkig mee te maken.